De clichés van toeristische trekpleisters vermijden ze liever. Juist in de rafelige randen van de grote stad vinden zij een moment of lijnenspel dat hen aangrijpt. Araun Gordijn heeft een zeer minutieuze manier van schilderen die samen met zijn heldere kleurgebruik, de verlaten Main Streets meer dan levensecht doen lijken. Jeroen Hermkens hanteert een bredere toets. Door de standpunten en perspectieven die hij kiest, krijgen de (spoor)bruggen, wegen en trappen in zijn werk een monumentaal karakter. In de foto’s van Arthur Martin draait het om vorm en lijnenspel. Vaak fotografeert hij in de schemering zodat er harde schaduwen en een groot contrast tussen licht en donker ontstaan. Mensen spelen in het werk van de Stadsjongens een beperkte rol. Het gaat hen om het juiste moment waarop elementen als licht, lijn en perspectief samenkomen. Menselijke figuren zijn hieraan ondergeschikt en doen afbreuk aan de kracht van het beeld. Speciaal voor deze tentoonstelling legden de kunstenaars ook Woerden vast. Hoewel minder ‘schilderachtig’ dan we gewend zijn, zullen deze stadsportretten iedere Woerdenaar bekend voorkomen.

[gallerij]

Araun Gordijn

Araun Gordijn heeft een voorliefde voor Noord-Amerika en schildert bij voorkeur Amerikaanse streetscapes. Hoewel zijn werk erg realistisch lijkt, is het niet zijn bedoeling de wereld waarheidsgetrouw af te beelden. Zijn schilderijen bestaan uit elementen die hij op verschillende momenten en plekken gezien heeft. Perspectief, schaduw, kleur en focus zet hij naar zijn hand waardoor zeer intense, levensechte beelden ontstaan. De tentoonstelling presenteert werk waarin verlaten steden, straten en auto’s in de staten Arizona, New Mexico, Oklahoma en Texas centraal staan. Aanvankelijk vormde Main Street, de brede doorgaande weg, het centrum van bedrijvigheid van Amerikaanse steden. Door de opkomst van de auto werden de brede trottoirs en winkelpanden echter opgeofferd aan parkeerplekken. Uiteindelijk zorgde de aanleg van snelwegen ervoor dat het centrum geheel werd verlaten. Main Street veranderde in een spookachtig niemandsland met lege straten en dichtgespijkerde winkelpuien. De eenzaamheid en stilte regeren er. De blauwe, wolkenloze luchten in Gordijns schilderijen versterken het idee van een eindeloze ruimte en doen soms een beetje huiveren.

Araun Gordijn (1947) studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en reisde in de jaren zeventig intensief door de Verenigde Staten. Hij exposeerde bij het Stedelijk Museum in Amsterdam, Stadsgalerie Gouda en Arti et Industriae in Den Haag en won in 1997 de Theo van der Nahmerprijs.

Jeroen Hermkens

Jeroen Hermkens heeft een voorliefde voor plaatsen die te lijden hebben gehad, de ‘slijtplekken’ van de stad. Lopend door een stad legt hij met behulp van tekenpapier, een rietpen en een potje Oost-Indische inkt in twintig minuten zijn indrukken vast. Door het gevaar van druppelen en vlekken, wordt hij gedwongen snel te werken en te zoeken naar de hoofdzaken. Hermkens vindt het belangrijk om de steden die hij schildert zelf gezien te hebben. Foto’s en film laten de hele werkelijkheid zien, terwijl hij zelf wil beslissen over wat hij weglaat of uitvergoot. Daarnaast gaat het hem niet om de wereld om hem heen, maar om de sfeer die hij ter plekke ervaart. Terug in Nederland beslist hij welke tekeningen uitgewerkt worden tot een schilderij. Hij begint met het aanbrengen van dunne lagen olieverf op een groot doek. Door middel van brede en expressieve toetsen zoekt hij naar kleur en vorm.

Jeroen Hermkens (1960) studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Utrecht en het Atelier lithografique Champfleury in Parijs. In 1996 ontving hij voor zijn litho’s de Nederlandse Grafiekprijs en in 2000 zond CNN wereldwijd een film uit over zijn werk. Acht jaar later werd hij uitgeroepen tot ‘kunstenaar van het jaar’ en in 2010 exposeerde hij onder andere in de Kunsthal in Rotterdam.

Arthur Martin

Vooral het systeem en de onderlinge samenhang van de stad interesseren Arthur Martin. Pas na een paar dagen komt de stad voor hem tot leven. Te voet of met de auto zwerft hij door de straten op zoek naar mooie beelden en composities. Hij kan uren wachten op een interessante plek tot het moment zich voordoet waarop licht, beweging en perspectief samenkomen. Hij voegt niets toe aan een beeld, zet niets in scène en doet geen aanpassingen met behulp van computer. Hij geeft de voorkeur aan vorm boven inhoud. Mensen spelen daarom een kleine rol in zijn werk. Soms maken ze deel uit van het moment en zijn ze niet helemaal of onherkenbaar weergegeven. Arthur Martin fotografeert vaak als de zon hoog aan de hemel staat of juist net onder gaat: dit leidt tot een groot contrast tussen licht en donker. Hij gebruikt zowel een analoge als digitale camera en drukt de foto’s respectievelijk in zwart-wit en kleur af. 

Arthur Martin (1974) is beroepsfotograaf sinds 1983. Hij werkt in opdracht van ontwerpstudio’s, grafisch ontwerpers en uitgeverijen. Hij exposeerde onder andere bij Kunstcentrum Haarlem en Galerie GSA in Hilversum.