Voor de tweede keer op rij gaf VEP onnodig een voorsprong uit handen. Om diverse redenen waren Enno Goeting, Ian Zevenhoven, Jeffrey van Kleef, Joran Vergeer en Robert Bosman niet speelklaar. Vooraf rekende men daarom in het VEP-kamp op een pittig middagje. Aanvankelijk zag dat er niet naar uit dat het uiteindelijk moeilijk werd, de uitslag lag meer aan VEP dan aan de thuisclub.
VEP had het eerste halfuur onder controle door hard te werken. Na twintig minuten opende Daan Walgreen de score met een afstandsschot dat via ESTO-verdediger Tom Bakker achter doelman Joey Anker verdween: 0-1.
In de laatste minuten voor de pauze kreeg VEP het even benauwd. Goed keeperswerk van Arne Ossebaar hield VEP op de been. Na de pauze drong ESTO niet echt overtuigend aan. De Bodegravers hadden weliswaar meer balbezit en lieten beter veldspel zien, maar VEP leek in staat om de winst over de streep te trekken.
In het laatste kwartier liep het opnieuw mis. De organisatie werd verwaarloosd; ESTO kreeg steeds meer ruimte op het middenveld omdat bij balverlies te veel Woerdenaren het lieten afweten. In de 76e minuut lag het verdedigingscentrum open. Jordy Romijn profiteerde: 1-1. VEP oogde aangeslagen en slaagde er niet in orde op zaken te stellen. Vier minuten na de gelijkmaker reageerde de VEP-verdediging niet op een scherpe voorzet van Wouter Jan Bos. Ook doelman Ossebaar bleef staan en bij de tweede paal werd het voor invaller Olaf Oldenburg een ‘inknikkertje’: 2-1. Het slotoffensiefje van VEP leverde nog een fraaie kans op voor Walgreen. Hij kwam oog in oog te staan met doelman Anker, maar die bleef hem de baas.